مهم‌ترین پیام سوره‌ی مسد چیست؟
پیام اخلاقی- عرفانی که ما می‌توانیم از سوره‌ی «مسد» یاد بگیریم چیست؟ آیا این نفرینی است که از سوی خداوند به ابولهب و همسرش معطوف گشته است؟
پاسخ اجمالی
مهم‌ترین پیام این سوره را می‌توان این‌گونه بیان کرد که مال، مقام و نسبت خانوادگی با پیامبران، نمی‌تواند مانعی در مقابل خشم خداوند باشد. مانند ابولهب؛ او یکی از سران قریش، عموی پیامبر اسلام(ص) و صاحب مال و ثروت بود. اما هیچ‌کدام از اینها برای او کارساز نبود و هیچ قربی در پیشگاه خداوند برایش ایجاد نکرد؛ و این است وعده الهی: «گرامىترین شما نزد خداوند با تقواترین شما است».
پاسخ تفصیلی
سوره‌ی مسد دارای پنج آیه و از جمله سوره‌های مکی است.[۱] آیات این سوره تنها آیاتی هستند که به صراحت نام شخصی (ابولهب) از افراد مکه را ذکر کرده و او را مورد مذمت قرار داده و جهنم را بر او مسلم دانسته است. یکی از غیب‌گویی‌های قرآن کریم نیز در این سوره وجود دارد؛ وعده جهنمی که به آنها داده[۲]شده، نشان از ایمان نیاوردن آنها تا پایان زندگی‌شان دارد، در غیر این صورت وعده‌ی جهنم مناسب اینان نبود. گذشت زمان این امر را ثابت کرد که ابولهب و همسرش نه تنها به اسلام نگرویدند، بلکه در دشمنی و اذیت و آزار پیامبر اسلام(ص) نیز کم نگذاشتند.
مفسران نزول این سوره را در همان سال‌های ابتدایی رسالت دانسته‌اند. زمانی پیامبر اکرم(ص) -به حسب دستور خداوند- برای دعوت به اسلام تلاش می‌کرد، به بالای کوه صفا رفته و مردم را فراخواند و «گفت: اگر به شما خبر دهم که دشمنى صبح و یا شام به شما حمله می‌کند آیا مرا تصدیق می‌کنید؟ گفتند: آرى! فرمود: بدانید که من شما را از عذاب سختى که در پیش دارید می‌ترسانم، پس ابو لهب گفت: «تبا لک»؛ هلاکت باد بر تو، براى این کلام تمام ما را فرا خواندى. پس خداوند این سوره را نازل فرمود».[۳] همچنین استفاده از کلمه‌ی «تبّت» در این سوره[۴]نیز در جواب همین گفتار ابولهب بوده که با این کلمه ایشان را خطاب کرده است. همسر ابولهب نیز که همراه و هم‌فکر شوهر خود بوده و در دشمنی با اسلام کوتاهی نمی‌کرد، مورد مذمت قرار گرفته و عذاب الهی نیز بر او وعده داده شد.[۵]
از تعبیرات موجود در این سوره می‌توان تعبیر به نفرین کردن نیز داشت. خداوند در این آیات به صراحت ابولهب را مورد نفرین و غضب خود قرار می‌دهد. علاوه بر این سوره، در آیات دیگری نیز نفرین وجود دارد که مخاطبان دیگری دارد.[۶]
مهم‌ترین پیام‌های این سوره را می‌توان این گونه بیان کرد:
۱ – کسی که تنها بر وسائل مادی این جهان اعتماد کند و بر غیر خدا تکیه نماید، ضرر کرده ولی اگر با تلاش و کوشش، وسائل و اسباب رسیدن به مقصود را پدید آورد و بر خداوند نیز تکیه کند؛ از رستگاران خواهد بود.[۷]
۲ – مقام و مال تنها وسیله‌ای برای سعادت انسان است. این سوره نشان می‌دهد که اگر کسی دارای مال و مقام بود، لزوماً برتر و محبوب‌تر نزد خداوند نیست، بلکه حتی از نخستین کسانی است که خداوند آنها را طرد می‌کند. نمونه این حکم ابولهب است که به لحاظ سیاسی دارای موقعیت مناسب بود و اموال بسیار نیز داشت، اما هیچ کدام از اینها برای او کارساز نبوده[۸]و هیچ قربی در نزد خداوند به وسیله این امتیازات به دست نیاورد و تنها آتش جهنم نصیبش گشت و این است وعده الهی: «گرامىترین شما نزد خداوند با تقواترین شما است».[۹]
۳ -نسبت خانوادگی با پیامبران و اولیای خدا، نمی‌تواند مانعی در مقابل خشم خداوند باشد؛ ابولهب فرزند عبدالمطلب[۱۰]و عموی پیامبر بود، اما این خویشاوندی، هیچ اثری برای رستگاری او نداشت و مانعی نیز بر گمراهی او نشد؛ لذا نمی توان تنها به جهت نسبت خونی، برای کسی احترام قائل بود و او را محفوظ از خطا دانست، بلکه باید به عمل شخص نگاه کرد و براساس نامه اعمال او، در موردش قضاوت کرد.
منبع:اسلامک وئست
[۱]. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۲۰، ص ۳۸۴، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
[۲]. مسد، ۳: «سَیَصْلىَ نَارًا ذَاتَ لهَبٍ»؛ و بزودى وارد آتشى مىشود که داراى شعله فروزان است.
[۳]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: بلاغی، محمد جواد، ج ۱۰، ص ۸۵۱، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
[۴]. مسد؛،۱: «تَبَّتْ یَدَا أَبىِ لَهَبٍ وَ تَبَّ »؛ «دست‌هاى ابو لهب بریده باد و هلاک بر او».
[۵]. مسد، ۴ – ۵: «وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَهَ الْحَطَبِ *فىِ جِیدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدِ»؛ و [نیز] همسرش که هیزمکش است [در آتش زبانهدار در آید.] * [همان که] بر گردنش طنابى تابیده از لیف خرماست.
[۶]. برای اطلاعات بیشتر ر.ک: نفرین از نگاه قرآن و احادیث؛ ۱۶۷۸۲ ؛ لعن و دشنام شیطان؛ ۱۹۴۱۸.
[۷]محى الدین ابن عربى، الفتوحات المکیه (۴ جلدى)، ج ۲، ص ۶۱۱، دار صادر، بیروت، بی تا.
[۸]. مسد؛ ۲: «مَا أَغْنىَ عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا کَسَبَ»؛ دارایى او و آنچه به دست آورده بود به حالش سود نکرد.
[۹]. حجرات، ۱۳: «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ»
[۱۰]. ابن اثیر، أسد الغابه فى معرفه الصحابه، ج ۳، ص ۴۶۵، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹ ق.
پاسخ دهید