آیه ۵۳ سوره آل عمران می گوید: (یهود با خدا مکر کرد و خدا هم در مقابل به آنها مکر کرد و از همه کس خدا بهتر می تواند مکر کند.) آیا در این آیه خداوند با تفخر از مکاری خود سخن نمی راند؟ مگر مکر چیز بدی نیست.

پاسخ اجمالی

مکر” در لغت عرب عبارت است از این که کسى را از منظورش باز دارند” (اعم از اینکه منظورش خوب باشد یا بد). بنا بر این معنا مکر همیشه و در همه جا بد نیست.

نسبت دادن این واژه در مورد خداوند به معناى خنثى کردن توطئه‏هاى زیانبار است، و هنگامى که درباره مفسدان بکار مى‏رود به معنى جلوگیرى از برنامه‏هاى اصلاحى است. منظور آیه مورد بحث این است که دشمنان “مسیح” با طرح هاى شیطانى خود مى‏خواستند جلو این دعوت الهى را بگیرند، اما خداوند براى حفظ جان پیامبر خود و پیشرفت آیینش تدبیر کرد و نقشه‏هاى آنها نقش بر آب شد.

پاسخ تفصیلی

برای روشن شدن معنای این آیه باید دید منظور از” مکر الهى” چیست؟

مکر” در لغت عرب با آنچه در فارسى امروز از آن مى‏فهمیم تفاوت بسیار دارد؛ زیرا در فارسى امروز “مکر” به نقشه‏هاى شیطانى و زیان بخش گفته مى‏شود، در حالى که در لغت عرب هر نوع چاره‏اندیشى را “مکر” مى‏گویند در مفردات” راغب” مى‏خوانیم: المکر صرف الغیر عما یقصده[۱]: “مکر این است که کسى را از منظورش باز دارند” (اعم از اینکه منظورش خوب باشد یا بد).

 

بر این اساس “مکر”در اصطلاح قرآن اختصاصى به نقشه‏هاى شیطانى و زیانبخش که در فارسى امروز در آن استعمال مى‏شود ندارد، و هم در مورد نقشه‏هاى زیانبخش بکار مى‏رود، و هم چاره‏اندیشى‏هاى خوب. به همین دلیل در قرآن مجید گاهى” ماکر” با کلمه” خیر” ذکر شده مانند:” وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْماکِرینَ[۲] ” (خداوند بهترین چاره‏جویان است) و گاهى”مکر” با کلمه “سیئ” آمده‏ است مانند: “وَ لا یَحیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلاَّ بِأَهْلِه‏[۳]” (نقشه و اندیشه بد جز به صاحبش احاطه نخواهد کرد)

 

منظور آیه مورد بحث که “مکر” را به خدا نسبت مى‏دهد این است که دشمنان “مسیح” با طرحهاى شیطانى خود مى‏خواستند جلو این دعوت الهى را بگیرند، اما خداوند براى حفظ جان پیامبر خود و پیشرفت آیینش تدبیر کرد و نقشه‏هاى آنها نقش بر آب شد.[۴]

بنا بر این مکر همیشه و در همه جا بد نیست. هنگامى که این واژه در مورد خداوند بکار مى‏رود به معناى خنثى کردن توطئه‏هاى زیانبار است، و هنگامى که درباره مفسدان بکار مى‏رود به معناى جلوگیرى از برنامه‏هاى اصلاحى است.[۵]

 

منبع:اسلام کوئست


[۱]. المفردات فی غریب القرآن، ص: ۷۷۲

[۲]. آل عمران، ۵۴

[۳]. فاطر، ۴۳

[۴]تفسیر نمونه، ج‏۲، ص: ۵۶۷ و۵۶۶

[۵]تفسیر نمونه، ج‏۱۵، ص: ۴۹۸