معنای کلمه «نضره» در آیه ۱۱ سوره انسان چیست؟

پاسخ اجمالی

در قرآن کریم می‌خوانیم: «فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَهً وَ سُرُوراً»؛[۱] (به خاطر این عقیده و عمل) خدا ایشان را از شر آن روز نگه داشت و آنان را طراوت و شادمانى بخشید.
در این آیه شریفه، به نتیجه اجمالى اعمال نیک و نیّت‌های پاکى که «ابرار»[۲] و نیکان دارند اشاره شده است.
«نضره» از «نضر»؛ به معناى طراوت و زیبایی و شادابى خاصى است[۳] که بر اثر فراوانی نعمت و رفاه به انسان دست می‌دهد. آرى رنگ رخسار آنها در آن روز از آرامش و نشاط درونى آنان خبر مى‏دهد.[۴] بنابر این، اگر در دنیا به خاطر احساس مسئولیت از آن روز بیمناک بودند، خداوند در عوض آنها را در آن روز غرق شادمانى و سرور می‌کند.

تعبیر به «لقّاهم» از تعبیرهاى بسیار جالبى است که نشان می‌دهد خداوند بزرگ از این میهمانان گرانقدر با لطف خاصش استقبال می‌کند، و در سایه رحمتش به آنها طراوت و شادمانى و زیبایی عطا می‌کند.
امام باقر(ع) به نقل از پیامبر اکرم(ص) فرمود: «در روز قیامت مردى را می‌آورند و به او می‌گویند: حجت خود را بیان کن، پس او می‌گوید: پروردگارا! مرا آفریدى و راهنماییم کردى و نعمت خویش را بر من گستردى، و من نیز پیوسته از بخشش آن نعمت مایه گستردگى زندگى آفریدگانت می‌شدم و بر ایشان آسان می‌گرفتم تا در چنین روزى رحمت و آسان‌گیرى خویش را به من ارزانى دارى، و آن‌گاه پروردگار تعالى می‌فرماید: بنده‌ام راست گفت، او را به بهشت در آورید».[۵]

منبع:اسلام کوئست

[۱]. انسان، ۱۱.

[۲]. اشاره به: انسان، ۵: «إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً»؛ به یقین ابرار (و نیکان) از جامى می‌نوشند که با عطر خوشى آمیخته است.

[۳]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، محقق و مصحح: میر دامادی، جمال الدین،‏ ج ‏۵، ص ۲۱۲، دار الفکر للطباعه و النشر و التوزیع، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق؛ قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج ‏۷، ص ۷۷، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.  

[۴]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏۲۵، ص ۳۵۷، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۵]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ‏۴، ص ۴۰، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.