کلمه «أسر» أمر از ماده «إسراء» مصدر باب إفعال است و ثلاثى مجرد آن یعنى «سُرَى» (با ضمه سین) به معناى سیر در شب است.[۱] واژه «أسرِ» (به صورت فعل امر) در دو آیه از قرآن کریم آمده است که در هر دو مورد به معنای سیر دادن و حرکت دادن در شب است:
۱ – «وَ لَقَدْ أَوْحَیْنا إِلى‏ مُوسى‏ أَنْ أَسْرِ بِعِبادی فَاضْرِبْ لَهُمْ طَریقاً فِی الْبَحْرِ یَبَساً لا تَخافُ دَرَکاً وَ لا تَخْشی»؛[۲] ما به موسى وحى فرستادیم که: «شبانه بندگانم را (از مصر) با خود ببر و براى آنها راهى خشک در دریا بگشا که نه از تعقیب (فرعونیان) خواهى ترسید، و نه از غرق شدن در دریا![۳]

۲ – «وَ أَوْحَیْنا إِلى‏ مُوسى‏ أَنْ أَسْرِ بِعِبادی إِنَّکُمْ مُتَّبَعُون»؛[۴] و به موسى وحى کردیم که شبانه بندگانم را (از مصر) کوچ ده، زیرا شما مورد تعقیب هستید![۵]

منبع:اسلام کوئست

[۱]. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق: داودی، صفوان عدنان، ص ۴۰۸، دارالقلم‏، الدار الشامیه، دمشق، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۲ق؛ فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، محقق و مصحح: مخزومى، مهدى، سامرائى، ابراهیم، ج ‏۷، ص ۲۹۱، انتشارات هجرت، قم، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق.

[۲]. طه، ۷۷.

[۳]. ر.ک: شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه: شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق: قصیرعاملی، احمد، ج ‏۷، ص ۱۹۳، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی‌تا؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏۱۳، ص ۲۵۷، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۴]. شعراء، ۵۲.

[۵]. مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ‏۵، ص ۴۹۸، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق؛ تفسیر نمونه، ج ‏۱۵، ص ۲۳.