سلام علیکم. آیا می توان گفت واژه «الارض» در آیه شریفه «هُوَ الَّذی خَلَقَ لَکُمْ ما فِی الْأَرْضِ جَمیعاً» به معنای مطلق محل زندگی است یا نه، منظور، فقط زمین است؟

پاسخ اجمالی

واژه «أرض» در قرآن کریم، با توجه به قرائن، دارای معانی و مصادیق گوناگونی است. به عنوان نمونه، در برخی از آیات، مقصود از «أرض»، مکان خاصّی است؛ همان طور که در آیه «فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى یَأْذَنَ لِی أَبِی أَوْ یَحْکُمَ اللَّهُ لِی وَ هُوَ خَیْرُ الْحاکِمِینَ»؛ [۱] منظور از «ارض»، در این جا سرزمین مصر است. [۲] در جاهای دیگر مکان خاصّی شاید مورد نظر نباشد، مانند آیه «هُوَ الَّذی خَلَقَ لَکُمْ ما فِی الْأَرْضِ جَمیعا». [۳]

از طرفی، چه این آیه را به معنای کره زمین گرفته و خواه به معنای تمام جهان مادی بگیریم، تفاوت چندانی در نتیجه نخواهد داشت؛ زیرا حتی اگر این آیه نیز تنها شامل کره زمین باشد، آیات دیگری وجود دارند که تمام آسمان ها و زمین را در خدمت بشر می دانند: “وَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ جَمیعاً مِنْه‏”؛ [۴] و پروردگار، تمام آنچه در آسمان ها و زمین است را در اختیار شما قرار داد.

این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.

منبع:اسلام کوئست

[۱] . یوسف، ۸۰، «من از این سرزمین حرکت نمى‏کنم، تا پدرم به من اجازه دهد یا خدا درباره من داورى کند، که او بهترین حکم‏کنندگان است».

[۲] . طبرسى، فضل بن حسن‏، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، با مقدمه بلاغی، محمد جواد، ج ۵، ص ۳۹۰، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۲ ش؛ طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۱، ص ۲۲۸، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.

[۳] . بقره، ۲۹،«او خدایى است که همه آنچه را (از نعمت ها) در زمین وجود دارد، براى شما آفرید».

[۴] . جاثیه، ۱۳.