در آیه ۲۱ سورۀ انسان آمده: «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْر»، در این‌جا «عالِیَهُمْ» و «سندس» به چه معنا هستند؟

پاسخ اجمالی

در این آیه شریفه می‌خوانیم: «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّهٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً»؛[۱] بر اندام آنها [بهشتیان‏] لباس‌هایى است از حریر نازک سبز رنگ، و از دیباى ضخیم، و با دستبندهایى از نقره آراسته‌اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان می‌نوشاند.
«عالِیَهُمْ» از دو عبارت «عالی» و «هم» تشکیل می‌شود که عبارت اوّل به عبارت دوم اضافه شده است. «عالی» از ریشه «علوّ» به معنای برتری و معنای آن در این آیه، روپوش است. امام صادق(ع) در معناى این آیه می‌فرماید: «تعلوهم الثیاب فیلبسونها»؛[۲] بهشتیان، این لباس مخصوص را بالاى دیگر لباس‌هایشان می‌پوشند.

«سندس»؛ به معناى پارچه ابریشمین نازک است،[۳] در حالى که «استبرق»، به معناى پارچه ابریشمین ضخیم است.[۴]
خداوند مهربان در این آیه شریفه به آن انسان‌هایى که داراى ایمان و عمل صالح و آراسته به حسنات اخلاقى هستند، وعده لباس‌هاى فاخر بهشتى داده و فرموده به جزاى عمل آنان در بهشت آراسته به لباس‌هایى هستند که عنایت و لطف خدای تبارک و تعالی براى آنان مقرر کرده است.

منبع:اسلام کوئست

[۱]. انسان، ۲۱.  

[۲] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج ۱۰، ص ۶۲۳، انتشارات ناصر خسرو، تهران، ۱۳۷۲ش.

[۳]. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ‏۵، ص ۲۳۳، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، ۱۳۶۰ش؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏۲۵، ص ۳۷۰، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۴]. همان؛ ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر،  ج ‏۲۹، ص ۳۷۰، بی‌جا، بی‌تا.