با توجه به این‌که خدا دعای فرعون طغیانگر را بدون واسطه اجابت می‌کند (زیاد شدن آب نیل با تضرع فرعون به درگاه الهی) در حالی‌که فرعون با چندین‌بار توسل به حضرت موسی(ع) در هنگام غرق شدن اجابت نشد (که خداوند می‌فرماید اگر یک‌بار از من درخواست می‌کرد اجابتش می‌کردم) و با این‌که خداوند از چهارده معصوم به خلق مهربان‌تر است چگونه درخواست کردن با واسطه از خدا بهتر از درخواست کردن بدون واسطه است و نتیجه بهتری دارد؟

پاسخ اجمالی

این پرسش را باید به دو بخش تقسیم کرد:

۱ – آیا دعاهای اجابت شده فرعون بدون واسطه بود، یا این‌که فرعون، در آن موارد نیز موسی(ع) را واسطه قرار داد؟
بنابر آیات قرآن؛ فرعونیان، نافرمانی‌های بسیاری انجام دادند که به دنبال آن، خداوند عذاب‌های مختلفی را بر آنها فرود آورد:
«پس ما طوفان و هجوم ملخ و شپش و قورباغه و آلوده شدن وسایل زندگى به خون که عذاب‌هاى گوناگونى بود را به سوى آنان فرستادیم، باز هم تکبّر و سرکشى کردند و گروهى مُجرم و گناهکار بودند».[۱]

اینها بلایای بزرگی بود که بر فرعونیان نازل شد. آنها خوب می‌دانستند که خود و خدای پوشالی آنها، توان دفع این حوادث غیر مترقبه را ندارند و به همین جهت به موسی(ع) متوسل شدند که از خدای خود، برطرف‌شدن این مشکلات را بخواهد:
«و هرگاه عذاب بر آنان فرود آمد، گفتند: اى موسى! پروردگارت را با استفاده از پیمانى که با تو دارد [و آن مستجاب کردن دعاى توست‏] براى ما بخوان که اگر این عذاب را از ما برطرف کنى یقیناً به تو ایمان می‌آوریم و بنی‌اسرائیل را با تو روانه می‌کنیم».[۲]

به دنبال این درخواست‌ها بود که در هر مرحله، به واسطه موسی(ع)، خداوند عذاب را از آنان برداشت.[۳]
بنابر این، فرعونیان خود از خداوند درخواست نکردند، بلکه در هر مرحله به موسی(ع) متوسل گشته و او را واسطه میان خود و پروردگار قرار دادند و این همان توسلی است که ما شیعیان آن‌را قبول داریم.

۲ – آیا روایتی داریم مبنی بر این‌که فرعون در زمان غرق شدن، به موسی(ع) متوسل شد و به همین جهت پروردگار دعایش را اجابت نکرده و فرموده که اگر یک‌بار از من درخواست می‌کرد، دعایش را اجابت می‌کردم؟!
با آن‌که چنین سخنی مشهور است، اما چنین روایتی در منابع معتبر وجود ندارد و آنچه در قرآن آمده نیز چنین درخواستی را تأیید نمی‌کند:
«هنگامى که بلاى غرق شدن، او را فروگرفت، گفت: ایمان آوردم که هیچ معبودى جز همان که بنی‌اسرائیل به او ایمان آوردند، نیست و من از تسلیم‌شدگان [در برابر فرمان‌هاى حق‏] هستم».[۴]
بنابر تصریح این آیات، فرعون اعلام مسلمانی را به صورت مطلق بیان می‌کند تا ایمان خود به خداوند را وسیله‌ای برای نجات از غرق قرار دهد و در این درخواست نیز موسی(ع) هیچ نقشی نداشته و از آن‌حضرت تقاضایی برای واسطه‌شدن نمی‌شود.
علاوه بر این، بر اساس صریح قرآن، دعای او تنها بدین جهت مورد پذیرش قرار نگرفت که بعد از مشاهده این همه معجزات و سرکش در هر مرحله، اکنون که عذاب نهایی رسید، ایمان او دیگر برایش نفعی نداشته؛ زیرا تنها از روی ترس و اجبار بود: «[به او گفته شد:] اکنون [که به نابودى خود یقین دارى و زمان بازگشت به خدا سپرى شده ایمان می‌آورى؟!] در حالى‌که پیش از این عصیان می‌ورزیدى و از تبهکاران بودى؟».[۵]

منبع:اسلام کوئست

[۱]. اعراف، ۱۳۳.

[۲]. اعراف، ۱۳۴.

[۳]. اعراف، ۱۳۵٫: «پس هنگامی که تا مدت معینی عذاب را از آنان برداشتیم، باز هم پیمان‌شکنی کردند».

[۴]. یونس، ۹۰.

[۵]. یونس، ۹۱.